Rekruterów rozmaite przypadki – część 1

Co rusz napotykam się na artykuły z cyklu “błędy kandydatów podczas rekrutacji”, “tego nie rób na rozmowie kwalifikacyjnej” itp. Zawsze wtedy przypominają mi się sytuacje z własnych bądź zasłyszanych doświadczeń na temat drugiej strony – czyli tego jak rekruterzy wypadają w oczach kandydatów.
Dzisiaj chciałabym podzielić się właśnie tymi doświadczeniami. Tak dla przeciwwagi:)

Najpierw miał być to jeden artykuł, ale w trakcie tworzenia okazało się, że zawarcie wszystkiego w jednym poście jest niemożliwe, zatem powstał cykl.

Na początku jednak chciałabym zaznaczyć, że nie ma to być żaden hejt na rekruterów, choć faktycznie do poprawy jest mnóstwo rzeczy. Niemniej na swojej drodze spotkałam również ludzi bardzo kompetentnych i profesjonalnych a kontakt z nimi zaowocował ciekawymi ofertami pracy. Niestety mam wrażenie, że takich przypadków jest zdecydowana mniejszość.

Jako programiści niemalże codziennie w naszej skrzynce email/LinkedIn/Goldenline znajdujemy kolejne oferty – lepsze i gorsze. Bardzo ciężko jest czasami oddzielić ziarno od plew i zdecydować na co warto odpowiedzieć. Niestety nadawcy nie zawsze nam to ułatwiają. Mam nadzieję, że ten cykl nieco Wam pomoże w zorientowaniu się czego się spodziewać.

Tajne/poufne:)

Pierwszy typ ofert to oferty anonimowe – czyli zaczynające się od słów “dla naszego klienta z branży takiej a takiej poszukujemy”.

Tutaj sytuacje mogą być dwie – pierwsza, to gdy firma faktycznie nie chce się ujawnić i to raczej nie jest dobry znak. Głównie dlatego, że często zanim się dowiemy o jaką naprawdę firmę chodzi czeka nas co najmniej jedna rozmowa z rekruterem, czasem nawet dwie – pierwsza żeby nam przedstawił ofertę i sprawdził czy się z grubsza nadajemy a druga, gdy firma docelowa zaakceptuje naszą kandydaturę. Czyli dwie rozmowy telefoniczne + odpowiedź którą musimy wysłać na pierwszą propozycję mailową. Trochę dużo czasu, żeby poznać nazwę firmy.
Co najlepsze – w skrajnym przypadku może się okazać, że rekruter nie dysponuje naszym aktualnym CV, ponieważ jesteśmy w jego bazie już od wielu lat (wielu prac wstecz) i na tej pierwszej rozmowie telefonicznej dowiemy się, że chce nas zrekrutować do naszej aktualnej firmy albo którejś z poprzednich. Znów spora strata czasu. Co ciekawe przecież to nie tylko nasz czas, to też czas rekruterów. Czemu więc sami sobie utrudniają życie zamiast przechodzić do konkretów na samym początku?

Ważne jest też, by zadać pytanie czemu firma ukrywa swoją nazwę? Jaką ma opinię na rynku? Może czegoś się wstydzi i boi się, że jeśli na samym początku się ujawni, to nikt się nie zgłosi. Gdy już proces rekrutacyjny się rozpocznie, to niektórym kandydatom będzie trochę szkoda się wycofać.

Druga sytuacja jest wtedy, gdy rekruter wysyła nam ofertę, która zaczyna się od takich tajemniczych słów, ale bez trudu jesteśmy w stanie znaleźć w Google dany opis stanowiska wraz z nazwą firmy. Skąd więc ta anonimowość?

Tutaj również są dwie opcje – jedna to, że rekruter obawia się, iż jeśli poda nam już na początku nazwę firmy, to zgłosimy się do niej bezpośrednio a on straci prowizję. Jest to obawa zrozumiała dlatego zdecydowanie zachęcam Was, jako kandydatów, do niepostepowania w ten sposób. Być może spowoduje to, że tajemniczych ofert będzie mniej. Z kolei ze strony rekruterów jest też dość naiwnym sądzenie, że kandydat chociaż nie spróbuje wyszukać nazwy firmy na własną rękę.

Druga opcja to z kolei oferty, gdzie firma docelowa nawet nie wie, że jakiś rekruter dla niej szuka kandydatów. Jak to możliwe? Rekruter wyszukuje oferty pracy różnych firm po czym kontaktuje się z kandydatami działając samodzielnie. Jeśli ktoś okaże się zainteresowany, próbuje skontaktować go z firmą. Najczęściej próby te nie kończą się sukcesem a kontakt z rekruterem się urywa.

Wniosek

Najlepsze oferty to takie, gdzie mamy jasną informację na temat nazwy firmy. Wszelkie utajniania powinny wzbudzić naszą czujność i sprawić byśmy dwa razy się wszystkiemu przyjrzeli zanim w ogóle rozpoczniemy proces rekrutacji na dane stanowisko.

You might also like